Toen de Argentijnse jezuïet Jorge Mario Bergoglio op 13 maart 2013 als nieuwe paus op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek in Rome verscheen, was hij voor velen een nobele onbekende. Maar al snel raakte de hele wereld in de ban van deze eenvoudige bisschop van Rome die op mensen toe stapte, zieken en personen met een beperking omhelsde, gevangenen de voeten waste en aandacht vroeg voor de armen en voor de aarde.

Paus Franciscus komt over als progressief en revolutionair. Maar klopt dat beeld wel? Of blijft hij, als puntje bij paaltje komt, toch ook een conservatieve kerkleider? Hij wist in de voorbije tien jaar de toon en de stijl aan te passen, maar is de inhoud niet dezelfde gebleven? En al wil Franciscus een nieuwe wind door de kerk laten waaien en zet hij in op noodzakelijke structurele hervormingen, toch botst ook hij op grenzen, weerstand en schandalen. Filosoof en theoloog Emmanuel Van Lierde gaat in dit boek op zoek naar de prioriteiten van deze paus en maakt bij de tiende verjaardag van diens fascinerende pontificaat de balans op. Is Franciscus écht een revolutionair of betreft het een misleidende beeldvorming?